Zamek Królewski na Wawelu wraz z wawelskim wzgórzem to jedno z miejsc o największym znaczeniu historycznym w Polsce. Wielowiekowa siedziba królów i symbol polskiej państwowości oraz najważniejsze muzeum w kraju. Średniowieczna budowla została wzniesiona na trzydziestometrowym wapiennym wzgórzu, skąd rozpościera się wyjątkowy widok na Wisłę. Wawel jest otoczony pozostałościami murów obronnych oraz basztami. To tutaj odbywały się najważniejsze spotkania polityczne, przechowywana jest włócznia św. Maurycego oraz płaszcz koronacyjny Stanisława Augusta Poniatowskiego. Jest też Dzwon Zygmunta, którego dźwięk rozbrzmiewa tylko w najważniejszych dla Polski momentach.
Wawelska katedra to miejsce koronacji królów Polski i ich pochówku. Pochowani są tutaj między innymi św. Stanisław ze Szczepanowa i inni biskupi krakowscy aż po czasy współczesne, prawie wszyscy królowie od Władysława I Łokietka do Stanisława Leszczyńskiego (łącznie 17 królów wliczając Jadwigę i Annę Jagiellonkę) oraz członkowie rodzin królewskich, wodzowie, przywódcy polityczni i wieszcze narodowi.
Do początków XV wieku Wieża Zygmuntowska była wieżą obronną wchodzącą w skład fortyfikacji wawelskich. Za rządów biskupa Wojciecha Jastrzębca przeszła na własność katedry wawelskiej wraz z przyległymi murami, zostając włączona w obręb kościoła. Zawieszono w niej cztery katedralne dzwony i przekształcono w dzwonnicę. W XVI wieku wieżę podwyższono, aby móc zawiesić Dzwon Zygmunta. Powstała wówczas dębowa konstrukcja wsporcza, nie stykająca się z murami wieży, zachowana do dziś. W latach 1895-1899 prowadzono prace nad konserwacją wieży, którą przykryto nowym hełmem projektu Sławomira Odrzywolskiego. Hełm łączy w sobie elementy różnych stylów.
Na Wzgórze Wawelskie wchodzimy przez Bramę Herbową, znajduje się tutaj kasa w której można nabyć bilety na wszystkie ekspozycje. Na początek udajemy się na zamkowy dziedziniec i podziwiamy krużganki. Wnętrza musicie zwiedzić sami.
Baszta Złodziejska to jedna z trzech w pełni zachowanych baszt na Wawelu, położona w zachodniej części wzgórza. Wzniesiona została w XIV wieku w linii gotyckiego muru obronnego. W XVI wieku wieża była niszczona przez pożary i kilkakrotnie odnawiana. W 1853 roku została przebudowana przez Austriaków, którzy dobudowali na szczycie ceglany krenelaż. W 1854 roku dobudowano do niej klatkę schodową, którą rozebrano w 1946 roku. W latach 1950–1951 przywrócono stan z XVIII wieku. W podziemnej części baszty zachował się loch więzienny.
Baszta Sandomierska po raz pierwszy wzmiankowana w źródłach jako nowa wieża w związku wydarzeniem z 1462 roku, gdy ścięto na wzgórzu obok niej sześciu rajców po zamordowaniu przez mieszczan magnata Jędrzeja Tęczyńskiego. Według tradycji więziono w niej szlachtę z ziemi sandomierskiej. Dolne kondygnacje baszty zostały przebudowane w XVI-XVII wieku z przeznaczeniem na kwaterę dla pachołków starościńskich. W XVIII wieku była w złym stanie. W 1856 r. została przebudowana przez Austriaków, m.in. ze zmianą nakrycia i dostawieniem dobudówki z klatką schodową. Przeróbki te zostały usunięte przez Zygmunta Hendla w trakcie prac prowadzonych w latach 1911-1914. Obok baszty ciągnie się wzdłuż zieleńca pas kamiennych murów obronnych nadbudowanych w okresie powojennym na fundamentach z początku wieku XIV. Znajduje się przy nich ujście kanału, którym w 1772 konfederaci barscy dostali się na Wawel.
Baszta Senatorska wzniesiona została prawdopodobnie pomiędzy rokiem 1447 a 1460 w czasach panowania Kazimierza Jagiellończyka, w celu wzmocnienia obronności zamku po rozpowszechnieniu się nowych rodzajów artylerii. W dolnych kondygnacjach z kamienia, w górnych z cegły. Komunikację pionową zapewniały schody umieszczone w grubości muru. Niedługo po wybudowaniu podjęto decyzję o podwyższeniu baszty nakrywając ją wysokim stromym dachem. Około 1517 roku wykuto w murze parteru nową strzelnicę. W 1534 roku wieżę połączono z południowym skrzydłem pałacu królewskiego i przebudowano dolne kondygnacje, m.in. z przeznaczeniem na komnatę dla „młodego króla” tj. Zygmunta Augusta. Baszta była wielokrotnie uszkadzana przez pożary.
Wisła widziana ze wzgórza wawelskiego oraz Wawel widziany z bulwarów wiślanych.
